بحران تصمیم گیری در دستگاه سیاست خارجی آمریکا رویارویی با انقلاب اسلامی ایران

یکی از بحرانهای مهم تاریخ روابط خارجی آمریکا مدیریت سیاست خارجی و برخورد با انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 می باشد. پیروزی انقلاب و عدم توانایی دستگاه سیاست خارجی امریکا در درک شرایط انقلابی درون ایران و نیز هدایت امکانات و نیروهایش در جهت حل به اصطلاح بحران‘ موضوع منازعات علمی و سیاسی بسیاری بوده است. سؤال مهمی که از سوی محققان و سیاستگذران مطرح شده این است که آیا آمریکا امکان جلوگیری از نتیجه پیروزمندانه انقلاب اسلامی را داشت یا خیر. هدف این مقاله بررسی و نقد دیدگاه متعارفی است که سقوط شاه را نتیجه تعارضات شدید درون گروهی و سازمانی دستگاه سیاست خارجی آمریکا می دانند. به عبارت دیگر‘ در این مقاله ناتوانی پارادایم سیاست بوروکراتیک در تحلیل شکست فرآیند تصمیم گیری بررسی می شود و به دو علت مرتبط با هم‘ یعنی فروپاشی دستگاه تصمیم گیری و ماهیت همکاری گرایانه مدیرت کارتر‘ به عنوان علل اصلی بروز پدیده سیاست بوروکراتیک پرداخته خواهد شد.